تقریبا در 20 درصد موارد ناباروری مشکل به هر دو طرف مربوط است. هر دو نیمه بارورند اما دفعات مقاربت آن ها بسیار زیاد یا بسیار کم است، در طی یک ماه تنها در مواقعی که حداقل احتمال بارداری برای زن وجود دارد مقاربت می کنند، از وازلین یا نوع دیگری از مواد لغزنده ساز واژینال استفاده می کنند که به سلول های اسپرم آسیب می رساند یا به صورت مانعی عمل و از ورود اسپرم به دهانه رحم جلوگیری می کند و بالاخره بیش از حد مسن هستند یا از سلامت کافی برخوردار نیستند.
تقریبا در 40 درصد از موارد ناباروری مرد مشکل دارد. برای باردار کردن زن، مرد باید دارای حداقل چهار شرط زیست شناختی زیر باشد. او باید:
به تعداد کافی اسپرم های سالم و زنده تولید کند.
مایع منی را به مقدار کافی و با ترکیبی درست برای انتقال اسپرم ترشح کند.
راه عبور انتقال اسپرم از بیضه مسدود نباشد.
بتواند برای پرتاب اسپرم به داخل واژن به نعوظ کافی برسد و آن را حفظ کند.
تقریبا در 40 درصد از موارد ناباروری مشکل به زن مربوط می شود. برای باردار شدن زن باید بتواند تخمک گذاری کند، راه عبور تخمک از لوله فالوپ باز باشد و مخاط دهانه رحم به اسپرم اجازه عبور بدهد. چند عامل دیگر نیز ممکن است بر باروری زن تاثیر بگذارند: ناهنجاری های رحم گاه مانع بارداری یا کامل شدن دوره آن می شوند، محیط داخلی واژن ممکن است بیش از اندازه اسیدی بوده و سبب بی حرکت شدن اسپرم شود و سن مادر نیز می تواند از عوامل موثر باشد. باروری از 25 سالگی رفته رفته کاهش می یابد و پس از یائسگی به طور کامل از بین می رود.
