معرفی آزمایش پرزهای جفتی (CVS)
در دوران بارداری جفت اکسیژن و مواد مغذی را برای کودک در حال رشد فراهم می کند و باعث حذف مواد زائد از خون نوزاد می شود. با بررسی نمونه ای از پرزهای جفتی می توان متوجه شد کروموزوم ها از نظر تعداد یا ساختار طبیعی هستند یا خیر. این آزمایش معمولا بین هفته های 10 تا 13 بارداری انجام می شود. پزشک نمونه برداری از پرزهای کوریونی را با خارج کردن بافت جفت که حاوی پرزهای کوریونی است، از طریق سرنگی که از دیواره شکم (ترانس) یا با قرار دادن یک سوند قابل انعطاف از طریق دهانه رحم (CVS دهانه دحمی) بنا بر محلی که جفت در رحم قرار گرفته و شکل و وضعیت کلی رحم انجام می دهد. پزشک از دستگاه سونوگرافی به عنوان راهنما در اجرای این روش استفاده می کند. سپس بافت را زیر یک میکروسکوپ آزمایش می کند و سلول ها را برای کشت و تکثیر به آزمایشگاه می فرستد.
خطرات آزمایش نمونه برداری پرزهای کوریونی
CVS نیز مانند آمنیوسنتز تا حدودی خطر سقط جنین (در حدود 1 درصد) را افزایش می دهد. اگر CVS قبل از هفته 10 انجام شود احتمال آنومالی اندامی و چهره افزایش می یابد. یکی دیگر از مشکلات CVS احتمال آلودگی به سلول های بافت مادری می باشد.
هشدار: در صورتی که تحت نمونه برداری از پرزهای کوریونی قرار می گیرید و دارای ارهاش منفی هستید باید بعد از اتمام کار برای جلوگیری از ابتلا به بیماری ارهاش، آمپول روگام تزریق کنید.
دلایل انجام آزمایش CVS
پزشک ممکن است در موارد زیر این آزمایش را توصیه کند:
سن شما 35 سال یا بیشتر باشد.
سابقه خانوادگی از یک اختلال ژنتیکی یا نقص هنگام تولد داشته باشید.
والدین حامل ژن غیر طبیعی به علت بیماری باشند، مانند بیماری تای ساکس، کم خونی داسی شکل یا فیبروز سیستیک.
نتیجه آزمایش غربالگری مثبت بوده باشد.
عوارض آزمایش نمونه برداری پرزهای جفتی
دل درد خفیف، ترشح مقدار کم مایع آمنیوتیک از واژن، لکه بینی به مدت یک تا دو روز پس از آزمایش از عوارض طبیعی می باشند. در صورت مشاهده علایم زیر فوراً به پزشک مراجعه نمایید:
درد متوسط یا شدید در ناحیه شکم
ترشح فراوان مایع آمنیوتیک از مهبل
خونریزی زیاد به رنگ قرمز روشن از مهبل
لرز یا تب
سرگیجه
قرمزی و تورم در محل سوزن در روش شکمی
