وقوع عارضه جدا شدن جفت در سه ماهه سوم بارداری شیوع بیشتری دارد. این عارضه احتمال بالای زایمان زودرس و محدودیت رشد جنین را به دنبال دارد. خطر ابتلا به این عارضه در موارد زیر افزایش می یابد:
- تروما یا وارد شدن ضربه مستقیم به شکم
- پارگی زودرس کیسه آب
- مصرف سیگار
- استعمال کوکائین
- سابقه قبلی دکولمان جفت (جدا شدن زودرس جفت)
- ناهنجاری های آناتولیک رحمی
- فشار خون مزمن یا فشار ناشی از بارداری
- جفت خندقی (فرو رفتگی مرکزی در سطح جفت و پوشانده شدن جفت توسط حلقه ای ضخیم به رنگ سفید مایل به خاکستری)
جدا شدن زودرس جفت در بسیاری از خانم های باردار با علائمی نظیر خونریزی واژینال، درد در ناحیه شکم، انقباضات مداوم و اختلالات ضربان قلب جنین همراه است. این عارضه بر اساس علائم موجود تشخیص داده شده و با توجه به شدت علائم درمان های لازم صورت خواهد گرفت. با توجه به نقش حیاتی جفت در تامین اکسیژن و مواد غذایی مورد نیاز جنین، جدا شدن زودرس آن می تواند با محرومیت جنین از مواد غذایی مورد نیاز همراه باشد. این محرومیت می تواند عوارضی نظیر رشد غیر طبیعی جنین، زایمان زودرس، محدودیت رشد داخل رحمی و مرده زایی را به همراه داشته باشد.
