درمان دارویی ناباروری

معمولا داروهای زیر برای تحریک تخمدان های خانم جهت آزاد سازی تخمک استفاده می شوند:

• کلومیفن سیترات (کلومید)
• هورمون تحریک کننده فولیکول مانند گونال اف یا فولیستیم
• لتروزول (Femara یا فمارا)
• گنادوتروپین یائسگی انسانی
• متفورمین (گلوکوفاژ)
• بروموکریپتین (پارلودل)

نکته:استفاده از این داروها می تواند عوارضی نظیر دو یا چند قلوزایی در پی داشته باشد.

برای افزایش تعداد اسپرم ها نیز داروهایی وجود دارد که می تواند به مردان مبتلا به ناباروری کمک کند.

عمل جراحی

جراحی یک روش درمانی برای ناباروری زنان و مردان می باشد. جراحی می تواند انسداد مسیر اسپرم را باز کند، واریکوسل را برطرف سازد و یا مایع منی را از دستگاه تولید مثل اصلاح نماید. در خانم ها نیز برخی مشکلات رحم یا تخمدان با جراحی رفع می گردد.

تلقیح داخل رحمی (IUI)

در روش آی یو آی یا تلقیح داخل رحمی، اسپرم را از نمونه مایع منی مرد استخراج می کنند و در زمان تخمک گذاری از طریق سوند به داخل رحم زن تزریق می کنند، قبل از انجام این کار برای کمک به بهبود روند تخمک گذاری داروهای مناسب تجویز می گردد.

فناوری تولید مثل کمکی (ART)

در این روش تخمک و اسپرم را از بدن زن و مرد خارج کرده و در محیط آزمایشگاه با هم ترکیب می کنند، سپس جنین ها را درون رحم قرار می دهند. نوع اصلی فناوری تولید مثل کمکی، آی وی اف یا لقاح آزمایشگاهی (IVF) می باشد. قبل از انجام IVF یک سری داروها برای تحریک تخمک گذاری تجویز می شود. پس از بالغ شدن فولیکول و آزاد سازی تخمک، با استفاده از یک جراحی ساده تخمک خارج می گردد. تخمک ها توسط اسپرم بارور می شوند و تخم بارور شده که جنین نامیده می شود چند روزی در آزمایشگاه می ماند تا رشد کند. سپس یک یا دو جنین با کیفیت را به رحم منتقل می کنند. سایر انواع ART عبارتند از:

• تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) یا میکرواینجکشن، در این روش یک اسپرم سالم به طور مستقیم درون تخمک تزریق می شود.
• هچینگ آزمایشگاهی جنین، این روش به جنین کمک می کند تا آسان تر در رحم لانه گزینی کند.
• تخمک یا اسپرم اهدایی
• رحم اجاره ای