اگر فاصله سنی کودکان که مشغول بازی با هم هستند کم و مثلا زیر دو یا سه سال می باشد نیازی به نگرانی نیست، اما باز شما باید مراقب باشید. تا زمانی که بازی و شادی کودکان را می شنوید نیازی نیست نگران شوید اما دو قانون را به خاطر بسپارید: یکی این که در اتاق محل بازی کودکان باید باز باشد و دیگر این که هر زمان احساس کردید صدای بازی کودکان متوقف شد آن ها را چک کنید. البته این بررسی باید به عنوان کمک کردن باشد، نه به شکل مچ گرفتن. اگر فرزندتان را در حالتی دیدید که ممکن است تحملش برای شما سخت باشد نباید کنترل خود را از دست بدهید.
کودک نباید تنبیه و سرزنش شود و یا جلوی دیگران تحقیر شود. شما نشان می دهید که از کار فرزندتان ناراحت هستید و اخم کوتاهی کرده و به کودکان می گویید لباس های تان را بپوشید و از اتاق بیرون بیایید. اگر احساس کردید پدر و مادر کودک دیگر موافق هستند با هر دو کودک صحبت می کنید اگر نه فقط با فرزند خودتان باید صحبت داشته باشید و مجدد در مورد قسمت های خصوصی بدن به او توضیح می دهید و به فرزندتان گوشزد کنید که هر زمان سوالی داشت می تواند با شما مطرح کند و مطمئن باشد که شما از او ناراحت نمی شوید. برای مدتی فرزندتان را زیر نظر بگیرید به خصوص زمان هایی که قرار است با کودکان دیگر تنها باشد. دکتر بازی و کنجکاوی های کودکانه مرحله طبیعی از رشد کودک است که با کمک صبوری شما می توان از آن عبور کرد.
