همسر من 30 ساله هستن. میل جنسیشون کمه و در حین رابطه جنسی یک آن نعوظشونو از دست میدن. برای اقدام به بارداری دکتر به من گفته که یک شب در میون باید نزدیکی داشته باشیم که برای همسر من سخته. ما چندین بار به پزشک اورولوژی مراجعه کردیم. از لحاظ جسمی و هورمونی کاملا سالم هستن. همه آزمایشات هورمونی خوب بود. داروهای تقویتی ول من، آفرودیت، سلنیم و تادافیل برای حفظ نعوظ استفاده میکنن. دکتر اورولوژی گفتن این مسئله مربوط به استرس درونی همسر منه. ما رو به دکتر اعصاب و روان معرفی کردن. حدود دو سال همسرم تحت نظر ایشون بود و از ولبان 150 شب ها و ولبان 75 صبح و سه دوره هم اس ایکس استفاده میکرد، ولی بازم این داروها بهش کمکی نکردن و میل جنسیش افزایش خاصی نداشت. ما 4 ساله که ازدواج کردیم و واقعا رابطه عاطفی خوبی با هم داریم. همسرم خودش دلش میخواد که رابطه جنسی بیشتری با هم داشته باشیم ولی خودش مرتب بهم میگه نمیدونم چرا اون میل تو وجودم نیست. خودش خیلی پزشکای مختلفی رفته خیلی دلش میخواد که درمان کنه ولی تا الان نتیجه نداده. ما گاهی وقت ها بین نزدیکی هامون سه هفته تا یک ماه فاصله می افته و اگر هم بعد یک ماه نزدیکی برقرار میکنیم بخاطر منه که من خودم شروع میکنم و خیلی اصرار میکنم که تلاششو بکنه. ما این مشکلو از دوران عقد داشتیم. همسر من قبل ازدواج با دختر دیگه ای رابطه جنسی و عاطفی نداشته. خودش میگه من مثل یک مرد عادی نگرانیها و استرس های کاری و فکری خودمو دارم همونطور که تو داری ولی اصلا فکر نمیکنم چیزی باشه که تا این حد بخواد روی میل جنسی من تاثیر بذاره. میگه من مطمئنم عامل دیگه ای هست که باعث این حالت میشه چون من موقع نزدیکی همه حواس و تمرکزم به تو و رابطه مونه.