میزان بالای استروژنی که در جریان خون زن باردار وجود دارد می تواند موجب بزرگ شدن فیبروم ها شود. با وجود این پیش بینی برای رشد فیبروم ها، ماندن در همان اندازه، یا کوچک شدن آن ها در دوران بارداری برای هر مادری مشکل است. در اکثر مواقع فیبروم ها مشکلی برای بارداری ایجاد نمی کند. در موارد استثنایی فیبروم می تواند موجب بروز مشکلاتی از جمله موارد زیر شود:
فیبروم ها می توانند آن قدر سریع رشد کنند که جریان خون را تنگ کرده و شروع به استحاله کند و گاهی موجب بروز درد، انقباضات رحمی و حتی درد زودرس می شود. علایم استحاله شامل درد و التهاب مستقیم بر روی فیبروم (درد زیر شکم) است. درمان کوتاه مدت با داروهای ضد التهابی مانند ماترین یا ایندوسین می تواند موثر باشد.
فیبروم های بسیار بزرگ در قسمت پایین رحم یا نزدیک دهانه رحم ممکن است مانع توانایی نوزاد برای خارج شدن از مجرای زایمان شود. بنابراین گرچه این وضعیت کاملا غیر عادی است، ولی می تواند احتمال سزارین را افزایش دهد.
وجود فیبروم های بزرگ در رحم گاهی می تواند احتمال قرار گرفتن کودک را در وضعیت بریچ یا عرضی افزایش دهد، ولی این امکان نیز نادر است. به طور کلی فیبروم ها در نهایت هیچ مشکلی به وجود نمی آورند و در اکثر مواقع بعد از زایمان کوچک می شوند.
