کم خونی فقر آهن چیست؟
کم خونی فقر آهن شایع ترین نوع کم خونی در کودکان است. در اثر عدم وجود آهن کافی گلبول های قرمز خون کوچک می شوند و ظرفیت حمل اکسیژن خون کاهش می یابد. کودکان سنین 6 ماهگی تا 3 سالگی، نوجوانان و نوزادان نارس بیشتر در معرض خطر این بیماری می باشند.
علایم کم خونی فقر آهن
کم خونی فقر آهن خفیف شاید هیچ گونه علایمی ایجاد نکند. در موارد حادتر علایم زیر بروز می کند:
- رنگ پریدگی پوست
- کم توانی و خستگی
- سردرد، گیجی و تنگی تنفس هنگام فعالیت جسمانی
- شکنندگی ناخن ها
- دردناکی دهان یا زبان
نکته: این عارضه در دراز مدت می تواند موجب اشکال در رشد ذهنی و عملکردهای ذهنی کودک شود.
درمان کم خونی فقر آهن
اگر احتمال می دهید فرزندتان دچار کم خونی شده است، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید. پزشک جهت تشخیص کم خونی و سنجش شدت آن آزمایش خون تجویز می کند. نوع کم خونی با بررسی سلول های قرمز خون مشخص می شود. در کم خونی فقر آهن این سلول ها کوچک تر و کم رنگ تر از حالت عادی می باشند. پزشک رژیم غذایی کودک را مورد بررسی قرار می دهد و ممکن است آهن دارویی تجویز شود، نوعا برای حدود 3 ماه تا ذخیره آهن کودک بالا برود.
معمولا برای کودکانی که زیر 6 ماه دارند و یا نارس به دنیا آمده اند آهن تجویز می گردد. کودکان نارس به هنگام تولد، ذخیره آهن کافی ندارند و آهن دارویی کمبود آهن آن ها را تا 6 ماه اول تولد که فقط از شیر تغذیه می کنند جبران می کند.
نکته: در کودکان مبتلا به سوء جذب آهن یا دفع هموگلوبین از ادرار به طور مزمن، آهن تزریق می شود و برای کودکانی که آنمی شدید، عفونت شدید، اختلال قلبی یا اورژانس های جراحی دارند، خون تزریق می گردد.
رژیم غذایی کودک باید حاوی غلات، گوشت، ماهی، میوه های خشک شده، سیب زمینی، سبزیجات به جز اسفناج، لوبیا، انواع نان جو و ... باشد. کودکان بزرگ تر می توانند آجیل، تخمه کدو و آفتابگردان و کشمش مصرف کنند.
کودکانی که هنوز غذای جامد نمی خورند و بالای 6 ماه دارند به خصوص در سن 12 تا 18 ماهگی نیاز به آهن اضافه دارند. با رشد کودک و تنوع در رژیم غذایی احتمال ابتلای او به کم خونی فقر آهن کمتر می شود.
