التهاب گوش میانی چیست؟
گوش میانی محفظه ای است استخوانی به شکل عدسی مقعر الطرفین که فقط قسمتی از سطح خارجی آن را پرده صماخ تشکیل می دهد. اگر عفونت میکروبی یا ویروسی به سمت بالا و به لوله استاش (مجرای باریک متصل کننده گوش میانی به عقب حلق) گسترش یابد باعث التهاب بافت های پوشاننده سطح داخلی گوش میانی می شود و مایع و گاهی چرک تولید می کند. با بزرگ شدن آدنوئیدها، لوله استاش مسدود می شود و نمی تواند ترشحات را تخلیه کند. تجمع ترشحات موجب فشار بر پرده گوش و درد و گاهی نیز پاره شدن آن می شود. در شیرخواران لوله استاش کوتاه تر، گشادتر و مستقیم تر از کودکان بزرگ تر می باشد، بنابراین عفونت های بینی و حلق به سادگی به گوش میانی سرایت می کند و این مجرا به راحتی مسدود می شود.
علایم التهاب گوش میانی
بارزترین علامت التهاب گوش میانی گوش درد است. تشخیص محل درد در کودکان بسیار خردسال مشکل می باشد، معمولا شیرخواران در صورت ابتلا به التهاب گوش میانی به هنگام بلع شیر زیاد گریه می کنند و دچار تب و استفراغ می شوند و لاله گوش خود را با دست به پایین می کشند. البته شیرخواران اغلب به گوش خود دست می زنند، پس دست زدن تنها بدون مشاهده سایر علایم، نشانه گوش درد نمی باشد. علایم احتمالی در همه سنین عبارتند از:
- تب
- اسهال و استفراغ
- بیدار شدن در شب و گریه کردن
- بدخلقی
- دست بردن به سمت یک گوش یا مالیدن آن
- کم شنوایی، مشکل در شنیدن صداهای آرام
- ترشح از گوش که موجب تسکین درد می شود، اما نشانه پاره شدن پرده گوش است.
- بوی نامطبوع از گوش
- کاهش اشتها
- عدم تعادل. گوش به تعادل فرزندتان کمک می کند و التهاب گوش میانی باعث می شود که کودک کمی ناپایدار به نظر برسد.
