التهاب گوش ترشحی چیست؟

التهاب گوش ترشحی از تولید بیش از حد مخاط توسط پوشش داخل گوش میانی ناشی می شود. مخاط اضافی در گوش میانی جمع می شود به خصوص اگر لوله استاش (مجرای باریک متصل کننده گوش میانی به عقب حلق) در اثر التهاب مسدود شود. این عارضه در پسران شایع تر می باشد. همچنین این بیماری بیشتر در کودکانی رایج است که:

• در معرض دود سیگار می باشند.
• تغذیه آن ها از بطری است و نه شیر مادر
• دچار سرفه های مکرر، سرماخوردگی و عفونت گوش می گردند.
• برادر یا خواهر آن ها دچار التهاب گوش ترشحی شده است.

علایم التهاب گوش ترشحی

نشانه های این بیماری عبارتند از:

• کم شنوایی از شایع ترین نشانه های این بیماری است. ممکن است گاهی اوقات شنوایی بدتر و گاهی بهتر شود. شنوایی به طور کامل از بین نمی رود و ممکن است شما متوجه شوید فرزندتان صدای تلویزیون را بیشتر از همیشه می کند یا در جواب صحبت های شما اغلب از «چی؟» استفاده می کند.
• کودک کم توجه می شود و یادگیری او کند می گردد.
• گوش درد، البته این معمولا جز علایم اصلی نمی باشد، اما گوش درد خفیف ممکن است در زمان بیماری رخ دهد.

درمان التهاب گوش ترشحی

پزشک داخل گوش ها را معاینه می کند و کودک را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع می دهد. متخصص آزمایش شنوایی انجام خواهد داد و نیز ممکن است حرکات پرده گوش را اندازه گیری کند. در صورت غیر عادی بودن نتایج، آزمایشات سه ماه بعد تکرار می شوند. در صورت عدم بهبود ممکن است با استفاده از یک سوزن تو خالی، تحت بیهوشی عمومی، مایع گوش میانی تخلیه شود. در برخی از موارد برش کوچکی در پرده گوش ایجاد می کنند و یک لوله پلاستیکی ریز که گرومت نامیده می شود داخل آن می گذارند. گرومت 2 ماه الی 2 سال بعد می افتد. پرده گوش چند روز بعد از افتادن گرومت بهبود می یابد و شنوایی بلافاصله به حد عادی می رسد.

با رشد کودک و عریض شدن لوله استاش، تخلیه مایع از گوش میانی راحت تر صورت می گیرد و از 8 سالگی به بعد بعید است عارضه التهاب گوش ترشحی بروز کند. در موارد نادر التهاب گوش ترشحی در طولانی مدت می تواند باعث آسیب به گوش میانی و کاهش شنوایی دائمی گردد.