امامه در ویکی‌پدیا:

امامه از روستاهای بزرگ دهستان رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است. امامه دو آبادی است که در کنار هم قرار گرفته، یکی را امامه بالا و دیگری را امامه پایین می‌نامند. این روستا در پنج کیلومتری مشرق راه اصلی تهران به شمشک و نرسیده به فشم واقع است و راه آن ماشین‌رو است.امامه آبادیی است مرتفع و کوهستانی و سردسیر در دامنه جنوبی البرز مرکزی که آبش از رود محلی و قنات و چشمه تأمین می‌گردد. در امامه بالا بیش از ۳۰۰۰ و در امامه پایین بیش از ۱۵۰۰ گوسفند نگهداری می‌شود. ۳۶ هکتار باغ دارد که محصولات آن غلات بن‌شن، لبنیات، سیب، گیلاس، هلو، آلبالو است و شغل اصلی مردم‌امامه کشاورزی و گله‌داری است. در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران دربارهٔ روستای امامه آمده‌است: ده جزء دهستان لواسان کوچک بخش افجه شهرستان تهران. ۱۰ کیلومتری شمال باختر گلندوک- ۵ کیلومتری خاور راه شوسه شمشک. در کوهستان- سردسیر- سکنه ۲۳۲۰- شیعه- فارسی. چشمه‌سار و رود محلی- غلات، بن‌شن، میوه جات، لبنیات- شغل زراعت، گله‌داری. راه مالرو – دبستان دارد. امامه به سبب راه دشوار و موقعیت استواری که داشته از قدیم پناهگاهی مناسب به حساب می‌آمده و مرکز قصران داخل و مقر رئیس قصران تاریخی (معرب کوهسران) و امراء آن سامان محسوب می‌شده‌است. در امامه قلعه‌ای استوار وجود داشته که ظاهراً به وسیله مازیار یا مرداویج زیاری به وجود آمده‌است و بقایای برج و باروها و بدنه آن هنوز پابرجا و نمایان است. مورخ و جغرافیدان قدیم یاقوت حموی دربارهٔ امامه چنین نوشته‌است: «انبامة قلعة قرب الری» یعنی انبامه (امامه) قلعه‌ای نزدیک ری است. دشت لار یا همان پارک ملی لار اصلی ترین مرتع دامداران روستای امامه است که وسعت زیادی دارد و از زمان ناصرالدین شاه که با حکم حکومتی قاضی القضات منازعات محلی مراتع لار حل شد بخش اعظم مساحت مراتع لار به دامداران امامه تعلق گرفت و ایلات هداوند و بوربور و غیره که در تابستان از ورامین به لار می آیند قسمتی از مراتع لار را از اهالی امامه اجاره کرده اند. امامه در گذشته همواره جزئی از لواسان کوچک بحساب می‌آمده‌است و هویت لواسانی دارد.