اگر فرزندتان مهارت و بلوغ لازم برای خواب کامل شبانه را دارد بدانید که نصف مسئله حل است. نصف دیگر این است که آیا شما نیز آماده هستید؟ یعنی با عذاب وجدان ناشی از برطرف نکردن خواسته های فرزندتان و میل به خواب کامل شبانه درگیرید. این احساس متناقض تصمیم شما را برای خوابیدن در کل شب پیچیده می کند.

هر چند وقت یک بار، بعضی از کودکان خودشان را به تخت والدین می رسانند تا در کنار آن ها بخوابند. کودکانی که در طول سال های اول تولد چنین عادتی در آن ها شکل گرفته برای گذر از این مرحله به زمان نیاز دارند.

زمانی که فرزند شما از مرحله نوزادی به چهار ماهگی قدم می گذارد از شما توقع دارد که تمام روز آماده به خدمت باشید، وقتی که فرزندتان جیغ می زند هر کدام از شما از الگویی تبعیت می کنید. الگوی کودک این است: «بیدار شدن، گریه، منتظر مادر و پدر بودن» و الگوی شما این است: «بیدار شدن، شنیدن صدای گریه، پاسخ به کودک».

دنیا برای یک کودک شش ماهه بسیار جالب است و زمانی که با او بازی می کنید کاملا بیدار و هوشیار است. با آن که پس از این گونه فعالیت ها خواب بهتری خواهد داشت اما زمان عوض کردن پوشک یا موقع خواب هم ممکن است دست به شیطنت بزند. همین زمان است که شما باید برنامه هایی را برای فعالیت های روزانه و خواب او شروع کنید.

مشکل بی خوابی در نخستین ماه های پدر شدن، خود را به خوبی نشان می دهد. اکثر نوزادان بیشتر روز را می خوابند و شب ها فعال می شوند. برای این مشکل راه حل سریعی وجود ندارد و باید خودتان به شیوه خودتان از پس آن برآیید.